Ayuntamiento de Beriain

Sinopsia

Encerrona egunerokotasunari buruzko hausnarketa da, pailazoaren ikuspegitik. Pertsonaiak eszenatokian harrapatuta gelditzearen esperientzia bizi du. Eszenaratzen denean ez daki non sartzen ari den. Engainatutako pertsonaia bat da, bidea hori dela esan diotelako hara sartzen dena, eta, bat-batean, berari begira dagoen eta zerbait eskatzen diola dirudien publiko baten aurrean dago. Ez da antzeztera etortzen, baina horretara behartuta dago. Publiko horren begiradek eragiten duten izuak ihes egin nahi izatera eramaten du, irteera bat bilatzera. Bakarra dago, baina bada norbait ikusezina, ihes egitea galarazten diona eta eszenatokian egotera behartzen duena, berarengandik urruntzen ez diren begiei aurre eginez.

Ordu eta erdiz, tronuko aretora botatako gorte-bufoi bat bezala, begira dagoen jendearentzat jardun behar izaten du. Arriskuaren aurrean bakarrik dago, eta, hemendik aurrera, bere bidelagun bakarrak eguneroko objektuak izango dira: gitarra bat, aulki bat, jaka bat, egunkari bat eta eskailera bat. Ezkutu gisa jarrita, jolastu eta inprobisatu egiten du, sufritu egiten du eta ondo pasatzen du. Objektuak bere eskuetan bihurtzen dira lagun handi edo etsai beldurgarri, ahaztu egin duelako, edo agian ez duelako inoiz erabili.

Haur bat bezala, lehen aldiz egiten die aurre objektuei, guretzat egunerokoak, eta berarentzat erabat misteriotsu eta harrigarriak. Eskailera batetik igotzea edo jaka janztea ia ezinezko zereginak dira berarentzat. Berriz ere, pailazoa gutako bakoitza den metafora baten aurrean gaude, eta bere jokoa gure bizitza besterik ez da, existitzera behartuta gaude eta jardutera behartuta, ez dakigu non sartu garen eta aurrera jarraitu behar dugun.

Fitxa artistikoa

Helbidea: Elena González
Interpretaria:  Pepe Viyuela